Το πρώτο ποστ για το 2022 άργησε λίγο, το γνωρίζω. Όμως πραγματικά δεν ήξερα τι να γράψω. Και ακόμα δεν ξέρω, αλλά είπα να αρχίσω και όπου με βγάλει. Καμιά φορά χρειάζεται και λίγη πίεση στον εαυτό μας, προκειμένου να προχωράμε προς την κατεύθυνση που έχουμε επιλέξει. Σε αυτό με ενέπνευσε πολύ ο ανιψιός μου ο Μιχάλης, ο οποίος πρόσφατα μετακόμισε στη γειτονιά μου και έχω την υπέρτατη χαρά να τον βλέπω σχεδόν καθημερινά, αφού έρχεται και μιλάμε και αναπληρώνουμε τόσα χρόνια, που λόγω διαφόρων συγκυριών είχαμε χαθεί. Ο Μιχάλης είναι Φως, έτσι τον είχα στο μυαλό μου από όταν γεννήθηκε, μέχρι τώρα που είναι 30άρης, που εξακολουθεί όταν μπαίνει σε ένα χώρο να τον φωτίζει και να τον γεμίζει θετική ενέργεια.

Εκτός από αυτή την ευχάριστη αλλαγή στην καθημερινοτητα, έγιναν και κάποια ακόμα βήματα, όπως η ψυχοθεραπεία και ο βελονισμός που ξεκίνησα με την νέα χρονιά. Είναι βέβαια πολύ νωρίς για συμπεράσματα, νιώθω όμως ότι πάω καλά. Μαθαίνεις τόσα πολλά πράγματα όταν δουλεύεις το μέσα σου, που μόνο σε καλό μπορεί να βγει. Το βρίσκω συναρπαστικό το να βλέπω διαφορετικές οπτικές και φιλοσοφίες που ούτε περνούσαν από το μυαλό μου, να τις επεξεργάζομαι, να τις ψάχνω καλύτερα, να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερη για μένα και τους γύρω μου. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να μας σώσει, μην τη φοβάστε! Δυστυχώς ακόμα υπάρχει μια προκατάληψη και ένα ταμπού ως προς την ψυχική υγεία, θέλω να πιστεύω πως στο 2022 που έχουμε φτάσει πλέον, μαζί με όλα τα καταπληκτικά που συμβαίνουν, να προχωρήσουμε και σε αυτό.